مقایسه سه نوع مکمل سازی حاد کربوهیدرات، ال کارنیتین و مکمل سازی ترکیبی کربوهیدرات و ال-کارنیتین بر زمان واماندگی ناشی از فعالیت هوازی وتغییرات ضربان قلب دوره ریکاوری درمردان ورزشکار دانشگاهی

اجرای فعالیت طولانی مدت فزاینده، با کاهش ذخایر گلوگز و گلیکوژن عضلانی و کبد و واماندگی و دهیدراسیون در این گونه فعالیت ها همراه می شود. میزان درک فشار ناشی از شدت فعالیت و دهیدراسیون عامل تعیین کننده در بازگشت ضربان قلب به حالت اولیه است. میزان درک فشار از فعالیت به نوبه خود موثر از دهیدراسیون در فعالیت می باشد. امروزه استفاده از مکمل های ورزشی متدی مرسوم درجلوگیری از دهیدراسیون می باشد. با توجه به این که سایر مطالعات مرتبط نیز حاکی از تناقض و ناهمگونی در خصوص تأثیر القای کارنیتین و کربوهیدرات روی زمان خستگی و عملکرد استقامتی هنگام فعالیت ورزشی نزدیک به بیشینه و میزان درک فشار و بازگشت ضربان قلب به حالت اولیه و تغییرات وزن بدن ناشی از فعالیت استقامتی هستند. به نظر می رسد که تفاوت در مصرف کربوهیدرات، ال کارنیتین به تنهایی و یا کارنیتین همراه با کربوهیدرات در شدت های فزاینده ورزشی از عوامل مهم اختلاف در یافته های مذکور باشد. هدف : از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر مکمل سازی کربوهیدرات، ال کارنیتین و ال-کارنیتین همراه با کربوهیدرات را بر عملکرد استقامتی ( زمان رسیدن به خستگی )، بازگشت ضربان قلب به حالت اولیه و تغییرات وزن بدن و میزان درک فشار را در مردان ورزشکار دانشگاهی مورد بحث و بررسی قرار دهیم. روش شناسی تحقیق : بدین منظور تعداد 40 نفر از دانشجویان ورزشکار دانشگاه تبریز به صورت تصادفی هدفداربه عنوان نمونه ای از جامعه دانشجویان ورزشکار دانشگاه تبریز انتخاب شدند. و در 4 گروه ( کنترل، آزمایشی اول : مکمل سازی کربوهیدرات 7%، آزمایشی دوم : مکمل سازی 2 گرم ال کارنیتین ، آزمایشی سوم : مکمل سازی کربوهیدارت 7% و 2 گرم ال کارنیتین به صورت ترکیبی ) تقسیم شدند. در مرحله بعد با مکمل سازی 3 ساعت قبل از فعالیت به اجرای فعالیت ورزشی وامانده ساز ( با استفاده از آزمون فزاینده gxt) تا مرز واماندگی پرداختند. زمان رسیدن به واماندگی و تغییرات ضربان قلب دوره ریکاوری ( دقایق 1 و 5 دوره ریکاوری ) ثبت و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج : تحقیق نشان داد؛ که مکمل سازی حاد کربوهیدرات 7% باعث بهبودی در زمان رسیدن به واماندگی با استفاده از آزمون فزاینده gxt نسبت به گروه کنترل می شود(026/0 ? p )، در حالی که مکمل سازی حاد ال کارنیتین (2گرم) باعث تأثیر معنی داری به لحاظ آماری نشد ( 059/0 ? p )، یافته جالب توجه اینکه، مکمل سازی حاد ترکیبی کربوهیدرات و ال کارنیتین نسبت به دو نوع دیگر مکمل سازی باعث تأثیر معنی داری بهتری بر زمان رسیدن به واماندگی شد(002/0 ? p ). همچنین در آزمون تعقیبی علاوه بر نتایج فوق، ذکر شده مقایسه با گروه کنترل، در مقایسه گروه ها نسبت به گروه های آزمایشی تفاوت معنی داری دیده نشد(00/1 ? p ). نتیجه گیری: با توجه به یافته های این تحقیق و مرور مطالعات قبلی در این زمینه به صورت کلی نتیجه گیری می شود که مکمل سازی کربوهیدرات و ال کارنیتین به صورت ترکیبی بهتر از مکمل سازی کربوهیدرات و ال کارنیتین به صورت جداگانه می باشد. پیشنهادات کاربردی: به سایر محققین محترم پیشنهاد می شود که با توجه به بحث های زیاد در امر مکمل سازی، تحقیق حاضر را با دوزهای متفاوت ال کارنیتین و کربوهیدرات مورد مطالعه قرار دهند. در نهایت امر، پیشنهاد می شود که گام را فراتر از این تحقیق گذاشته و به صورت کاربردی در رشته های مختلف ورزشی استقامتی و منقطع این تحقیق به مرحله اجرا درآورده شود.